Գրաբար

Նախագիծը տես՝այստեղ ՄԽԻԹԱՐ ԳՈՇ

ԹՌՉՈՒՆ ԹԱԳԱՒՈՐԻՆ ԵՒ ՁԻ ԱՐՔԱՅԻՆ ՅՈՒՆԱՑ

Թագաւորին հնդկաց էր թռչուն ինչ, որ արկանէր մարգարիտ եւ ականս իբրեւ զձու: Եւ լուեալ արքային յունաց` այնմ ցանկացաւ, եւ առաքեաց հրեշտակ եւ խնդրեաց, եւ նա ետ: Սակայն եւ նա հայցեաց զձի նորա, որ երագութեամբ անցանէր ընդ թռչունս: Եւ թէպէտ ծանր էին միմեանց խնդիրքն, անյապաղ երկաքանչիւրքն կատարէին: Եվ գալ հաւուն ի Յոյնս` ըստ օրինակի այլոց ածէ ձու: Եւ ձիոյն երթեալ ի Հնդիկս` կաղայր, եւ ոչ բնաւ արշաւէր: Դարձուցանէ թագաւորն հնդկաց զերիւարն, մեղադրելով յոյժ: Եւ նմանապէս` ամբաստանելով զթռչունն: Եւ իւրաքանչիւրքն յինքեանցն երթեալ տեղիս` լինէին ըստ առաջին օրինակին:

Հնդկաց թագավորը մի թռչուն ուներ,ձվի փոխարեն ածում էր մարգարիտներ և ակներ իբրև ձու:Եվ հունանց արքան լսեով՝ այն, ցանկացավ,և ուղարկեց պադգամավոր և խնդրեց, նա տվեց:Սակայն և նա հայցեց ինձ,որ արագությամբ թռչուններից անցնում էր:Եվ թեպետ ծանր էին նրանց խնդրանքները,անհապաղ երկուսն էլ կատարեցին:Եվ գալ Հունաստան մյուս թռչուների նման ձու ածեց:Գնալով Հնդկաստան ձի չէր արշավում այլ կաղում էր:Վերադարձնում է թագավորը երիվարը շատ մեղադրելով:Նույնպես մեղադրելով թռչունին ևս:Վերադառնալով իրենց տեղերը դրանցից յուրաքանչյուրը լինում է առաջվա պես:

Միսաք Մեծարենց

Տես՝այստեղ











Встреча

Когда человек был ещё ребёнком, бабушка всегда говорила ему: «Внучек, вот вырастешь ты большой, станет тебе на душе плохо — ты иди в храм, тебе всегда там легче будет».

Вырос человек. И стало ему жить как-то совсем невыносимо. Вспомнил он совет бабушки и пошёл в храм. И тут к нему подходит кто-то: «Не так руки держишь!» Вторая подбегает: «Не там стоишь!» Третья ворчит: «Не так одет!» Сзади одёргивают: «Неправильно крестишься!» А тут подошла одна женщина и говорит ему:

— Вы бы вышли из храма, купили себе книжку о том, как себя здесь вести надо, потом бы и заходили.

Вышел человек из храма, сел на скамейку и горько заплакал. И вдруг слышит он голос:

— Что ты, дитя моё, плачешь?

Поднял человек своё заплаканное лицо и увидел Христа. Говорит:

— Господи! Меня в храм не пускают!

Обнял его Иисус:

— Не плачь, они и меня давно туда не пускают.

Երբ մարդը դեռ փոքր էր ՛ երեխա տատիկը միշտ նրան ասում էր.

-Թոռնիկս, երբ մեծանաս,հոգիդ կծանրանա դու գնա եկեղեցի այնտեղ միշտ հեոգիդ կթեթևանա:
-Մեծացավ մարդը, և սկսեց անտանելի կյանքով ապրել:Հիշեց նա տատիկի խորհուրդը և գնաց եկեղեցի:Եվ ահա մոտենում է նրան ինչ-որ մեկը:

-Ձեռքերդ ճիշտ բռնիր:
Երկրորդը ասում է.
-Ճիշտ տեղում չես կանգնած:
Երրորդը թե.
-Ճիշտ չես հագնված:
Ետևից ասում են
-Ճիշտ չես խաչակնքվում:
Այդ պահին մոտենում է մի կին և ասում է:
-Լավ կլիներ որ դուք դուրս գայք,գնեիք մի  գիրք, որը կարդալով կիմանաիք, թե ինչպես պետք է պահել իրեն եկեղեցում:
Դուրս է գալիս մարդը եկեղեցուց,նստում է նստարանին և սկսում է դառը արտասվել:Եվ հանկարծ լսում է մի ձայն.
-Ինչ՞ու ես լալիս զավակս :
Բարձրացնում է մարդը իր լացակումած դեմքը և տեսնում է Հիսուսին:

-Աստված իմ,ինձ եկեղեցի չեն թողնում:

Գրկում է նրան Հիսուսը

-Լաց մի եղիր,նրանք վաղուց արդեն ինձ էլ ներս չեն թողնում:  

Ինչու ենք սեբաստացի........

Մենք շատ ենք տարբերվում մյուս դպրոցներից:Մենք ունենք ընտրության հնարավորություն թե, որ մարզաձևով ենք ուզում զբաղվել,որ առարկայից ենք նախնտրում տանը առաջադրանքներ կատարել:Մենք նաև ունենք մեդիա գրադարան, որը մյուս դպրոցներում չունեն:Նաև կատարում ենք առցանց  քննարկումները:Ունենք փոքր դահլիճ, որտեղ կարող է ամեն մի սեբաստացի իր մտահաղացումը իրագործել :Ահա թէ ինչի համար ենք կոչվում Սեբաստացի:


Ամենածանր բեռը

Երբեմն զօրական ոմն, գտանիլով ընդ կնոջ իւրում ի բարձր ծովու` ի ժամանակի մեծի ալէկոծութեան, տեսանէր, որ նաւավարքն թափէին ամենայն կարողութեամբ զամենայն ինչ եւ իցէ կարասիս, թարց երեսպաշտութեան իմիք, որք պատահէին ի ձեռս իւրեանց: Մանաւանդ աղաղակէին ամենքն.

— Ընկեսցո՛ւք նախապէս զծանրագոյն բեռինս, առ ի փրկել զկեանս եւ զերծանիլ ի ծովէն, զի մի՛ ընդ իրացն հանգամայն ընկղմեսցուք:

Իբրև լուաւ զայս զօրականն, իսկոյն կալաւ զկին իւր եւ ընկեց ի ծովն, ասելով.

— Ոչ ինչ է ծանրագոյն եւ անտանելի բեռն ինչ ինձ ի մէջ աշխարհիս, քան զկինն իմ:

Մի ժամանակա մի մարդ զինվոր,գտնվելով իր կնոջ հետ բարձր ծովում ՝ մեծ ալեկոծության ժամանակ,տեսնում էր,որ նավից թափվում էին ամբողջ կարողությունը, ամեն ինչ և կահ-կարասին,առանց որևէ երեսպաշտության, որոնք իրենց ձեռքն էին ընկնում:Մանավանդ աղաղակում էին գցեք:

-Գցե՛ք նախապես ծանր բեռները,կյանքը փրկելու և ծովից ազատվելու համար, իրերի բերումով չենք ընկղմվելու:
Երբ լսվեց այս զորականի ձայնը,իսկույն բռնեց իր կնոջը և գցեց ծովը, ասելով.
-Ինձ համար չկա ավելի ծանր ու անտանելի ինչ-որ բեռ այս աշխարհի մեջ ,քան իմ կինն է:

Ձմեռ

Ձմեռն էանց, անձրեւք անցին եւ գնացեալ մեկնեցան: Ծաղիկք երեւեցան յերկրի մերում, ժամանակ եհաս հատանելոյ, ձայն տատրակի լսելի եղեւ յերկրի մերում: Թզենի արձակեաց զբողբոջ իւր, որթք մեր ծաղկեալք ետուն զհոտս իւրեանց: Արի եկ, մերձաւոր իմ, գեղեցիկ իմ, աղաւնի իմ, եւ եկ դու: Երեւեցո ինձ զերեսս քո եւ լսելի արա ինձ զբարբառ. զի բարբառ քո քաղցր է, եւ տեսիլ քո գեղեցիկ:

Ձմեռն անցավ,անձրևները անցավ և գնալով հեռացավ:Ծաղիկները մեր երկրում,ժամանակը հասավ էտելու,տատրակի ձայնը լսելի եղավ երկրում:Թզենին արձակեց իր բողբոջը,մեր ծաղկած որդեր ետելը զոհ է իրենց:Վեր կաց,իմ մերձաոր,իմ գեղեցիկ,իմ աղանի,և դու եկ:Ցույց տուր երեսը քո և լսելի արա քո խոսքը.Քո խոսքը քաղցր է, և քո տեսքը գեղեցիկ:

Притча о работе: Желание

Однажды к Учителю пришел человек и попросил научить его добиваться в жизни успеха. Мудрец заставил его залезть в бочку с водой и окунуться с головой. Затем он изо всех сил удерживал его голову так, что тот не мог подняться. Наконец с огромным усилием он встал, преодолев сопротивление, и вздохнул. ‘Что ты хотел, когда преодолевал моё сопротивление?’ — спросил мудрец. ‘Дышать’ — ответил ученик. — А что еще? — Больше ничего. — Вот это и есть сила единого желания. Сможешь так хотеть успеха, сможешь его достичь.

Մի անգամ ուսուցչի մոտ գալիս է մի մարդ և խնդրում սովորեցնել իրեն կյանքում հասնել հաջողության:Իմաստունը ստիպեց նրան մտնել ջրով լի տակառը սուզելով գլուխը հետո նա ամբողջ ուժով պահում էր նրա գլուխը, որպեսզի չկարողանա բարձրանալ :Վերջապես նա հսկայական ջանքեր գործադրելով նա դուրս եկավ,հաղթհարելով արգելքը և հոգոց հանեց:

-Ինչ էիր ուզում, որ ՝ լիներ այդ հաղթահարելով,- հարցրեց իմաստունը
-Շնչել,- պատասխանեց աշակերտը:

-Իսկ ուրիշ ի՞նչ:

-Ուրիշ ոչինչ:

-Ահա և սա է միակ ցանկության ուժը,եթե կարողանաս այդպես ցանկանալ հասնել հաջողության, կարող ես և հաղթահարել:

Մեկ նախադասությամբ  ներկայացրու զրույցի իմաստը:

Զրույցի իմաստը այն էր որ եթե մարդը մի բան շատ ցանկանա և պայքարի դրա համար ամպայման կատարվի:


















Քրիստոսի  մեր մեջ հայտնվեց

Քրիստոս  ի մէջ մեր  յայտնեցաւ

Քրիստոս ի մէջ մեր յայտնեցաւ,

Որ Էն Աստուած աստ բազմեցաւ.

Խաղաղութեան ձայն հնչեցաւ,

Սուրբ ողջունի հրաման տուաւ:

Եկեղեցի մի անձն եղև,

Համբոյրս յօդ լրման տուաւ.

Թշնամութիւնն հեռացաւ,

Սէրն յընդհանուրս սփռեցաւ:

Արդ, պաշտօնեայք՝ բարձեալ զձայն,

Տո՛ւք զօրհնութիւն ի մի բերան,

Միասնական Աստուածութեանն,

Որում սրովբէքն են սրբաբան:

Քրիստոսի  մեր մեջ հայտնվեց

Քրիստոսի  մեր մեջ հայտնվեց

Որ Էն Աստուած աստ բազմեց.

Խաղաղութեան ձայն  հնչեց, 

Սուրբ ողջունի հրաման տվեց:

Եկեղեցի մի անձ եղավ,

Համփույրս  օդում լրման տվեց.

Թշնամությունը հեռացավ,

Սերն ընդանուր սրբեցավ:

Արդ, պաշտօնեայք՝ բարձեալ զձայն,

Արդ,պաշտոնյանները՝բարձրացնելով նրանց ձայնը,

Տվեցին զորություն ամեն մեկին,

Միասնական աստվածության

Որտեղ սուրբ հրեշտակներ կան:

Վարդան Այգեկցի

Առիւծ եւ աղուէս

Առիւծ մի կորիւն ծնաւ, եւ ժողովեցան կենդանիքն ի տես եւ յուրախութիւն: Գայ աղուէսն ի մէջ բազմամբոխին եւ մեծահանդիսիւ նախատեաց զառիւծն յատեանն բարձր ձայնիւ եւ անարգեաց, թէ`

- Ա՞յդ է քո կարողութիւնդ, զի մի՛ կորիւն ծնանիս եւ ոչ բազում:

Պատասխանի ետ առիւծն հանդարտաբար եւ ասէ.

- Այո՛, մի՛ կորիւն ծնանիմ, բայց առիւծ ծնանիմ եւ ոչ աղուէս քան զքեզ:

Առյուծը և աղվեսը

Առյուտն մի կորյուն ծնավ և կենդանիները ժողով արեցին  տեսնելու և ուրախանալու :  Գալիս է աղվեսին հավաքվածների մեջ և  այստեղ` հանդիսականների ներկայությամբ նախատեց առյուծին հայտնեց բարձր ձայնով և  վիրավորոց թէ

- Այդ է քո կարողությունը , քանի որ ծնում ես մի կորյուն  այլ ոչ թե բազուն:

Պատասխանեց առյուծը հանգիստ .
- Այո մի կոյրուն ունեցա,բայց ոչ թե աղվես քեզ նման:

ՄԽԻԹԱՐ ԳՈՇ

ԹՌՉՈՒՆ ԹԱԳԱՒՈՐԻՆ ԵՒ ՁԻ ԱՐՔԱՅԻՆ ՅՈՒՆԱՑ

Թագաւորին հնդկաց էր թռչուն ինչ, որ արկանէր մարգարիտ եւ ականս իբրեւ զձու: Եւ լուեալ արքային յունաց` այնմ ցանկացաւ, եւ առաքեաց հրեշտակ եւ խնդրեաց, եւ նա ետ: Սակայն եւ նա հայցեաց զձի նորա, որ երագութեամբ անցանէր ընդ թռչունս: Եւ թէպէտ ծանր էին միմեանց խնդիրքն, անյապաղ երկաքանչիւրքն կատարէին: Եվ գալ հաւուն ի Յոյնս` ըստ օրինակի այլոց ածէ ձու: Եւ ձիոյն երթեալ ի Հնդիկս` կաղայր, եւ ոչ բնաւ արշաւէր: Դարձուցանէ թագաւորն հնդկաց զերիւարն, մեղադրելով յոյժ: Եւ նմանապէս` ամբաստանելով զթռչունն: Եւ իւրաքանչիւրքն յինքեանցն երթեալ տեղիս` լինէին ըստ առաջին օրինակին:

Հնդկաց թագավորը մի թռչուն ուներ,որն ածում էր թանկարժեք քարեր:Եվ  հունաց արքան լսելով այն ցանկացավ,և ուղարկել պատգամավոր և խնդրվեց,և նա տվեց :Սակայն և նա հայցեց  նրա ձին,որ արագություն թռչուններից անցնում էր:Եվ թեպետ ծանր էին միմիանց խնդրանքները,անհապաղ երկուսն էլ  կատարում էին :

Ձմեռն էանց, անձրեւք անցին եւ գնացեալ մեկնեցան: Ծաղիկք երեւեցան յերկրի մերում, ժամանակ եհաս հատանելոյ, ձայն տատրակի լսելի եղեւ յերկրի մերում: Թզենի արձակեաց զբողբոջ իւր, որթք մեր ծաղկեալք ետուն զհոտս իւրեանց: Արի եկ, մերձաւոր իմ, գեղեցիկ իմ, աղաւնի իմ, եւ եկ դու: Երեւեցո ինձ զերեսս քո եւ լսելի արա ինձ զբարբառ. զի բարբառ քո քաղցր է, եւ տեսիլ քո գեղեցիկ:

Ձմեռն անցավ անձրևվները անցան և գնալով տաքացան: Ծաղիկները երեվացին երկրի  մեր , ժամանակ հասավ  հատանելո , ձայնտատրակի լսելի  տատրակի լսելի եղե յերկրի մեր : Թզենի արձակեց ըզբողբոջ յուր , տունկ մեր ծաղկեցին տվեցին  ըզհոտըս յուրյանց: Արի եկ մերձավոր իմ , գեղեցիկ իմ, և արի դու:Երեւեցո ցույց տուր ինձ քո երեսը և լսելի արա քո գեղեցկությունը  քանի որ բարբառ քո խոսքը, և քո տեսքը գեղեցիկ: