Այսօր Լրագրական ակումբի սովորողներով Գեղարվեստի «Հարթակ» ակումբում քննարկում-բաց դասի մասնակցեցինք հայտնի լրագրող Զոհրաբ Հարոյանի հետ։ Հանդիպման սկզբում Զոհրաբ Հարոյանն ասաց, որ առաջին անգամ է նման թեմայով զրուցում այս տարիքի սովորողների հետ և հավելեց․«Հետո էլ ասում են, թե Հայաստանում ժուռնալիստիկան չի զարգանում, եթե արդեն այսքան հետաքրքրվողներ ունենք, դա լավ է»։
Հանդիպումը սկսեցինք հյուրի այն խոստովանությամբ, թե ինչպես արթնացավ սերն իր մասնագիտության նկատմամբ և դարձավ լրագրող․
-Ես 12 տարեկանում սիրում էի երգիչ Վիկտոր Ցոյին, ում հենց հեռուստատեսությամբ տեսնում էի, թուղթ ու գրիչը վերցնում էի ու սկսում գրել նրա խոսքերը։ Գիտեի, որ նա մահացել է օգոստոսի 15-ին ու նստած հեռուստացույցի առջև սպասում էի, որ նրա մասին ֆիլմը ցուցադրվի, և ես էլի բաներ էի գրում նրա մասին՝ հետո կարդալու համար։
Ապա հյուրը սկսեց խոսել հեռուստատեսության շուրջ տարածված միֆերի մասին, բացատրել, թե ինչպես է ստեղծվում հաղորդումը, լուրը, ո՞վքեր և ինչպե՞ս են դա ստեղծում։
-Եթե հեռուստաընկերությունը չունի լուրեր և կայք, դա հեռուստաընկերություն չէ։
Մարդկանց մոտ այնպիսի կարծրատիպ է ձևավորվել, որ հեռուստատեսությունում ամենակարևոր մարդը մեկնաբանն է, բայց դա միֆ է միայն։ Աշխարհը գնում է «մեկ մարդ» ֆորմատին, որ հեռուստատեսությունում ամեն ինչ մեկ մարդ է անում։ Լրատվությունը մի փոքր էլ փիլիսոփայական դաշտ է։ Իսկ մեդիան բիզնես չէ, մեդիան գործիք է,-բացատրում է հյուրը։
Նաև խոսեցինք վատ ու լավ լրագրողներից, Զոհրաբ Հարոյանն ասաց․ «Լավ լրագրողը պետք է մինչև դեպքի վայր մեկնելը ունենա իր նյութի կառույցի մասին պատկերացում, ապա մինչև հեռուստատեսություն հասնելը՝ իր ասելիքը, առաջին խոսքը։ Վերջինս այնպիսին պետք է լինի, որ մարդիկ գայթակղվեն ու մնան էկրանի առաջ»։
Մարդկանց մոտ այնպիսի կարծրատիպ է ձևավորվել, որ հեռուստատեսությունում ամենակարևոր մարդը մեկնաբանն է, բայց դա միֆ է միայն։ Աշխարհը գնում է «մեկ մարդ» ֆորմատին, որ հեռուստատեսությունում ամեն ինչ մեկ մարդ է անում։ Լրատվությունը մի փոքր էլ փիլիսոփայական դաշտ է։ Իսկ մեդիան բիզնես չէ, մեդիան գործիք է,-բացատրում է հյուրը։
Նաև խոսեցինք վատ ու լավ լրագրողներից, Զոհրաբ Հարոյանն ասաց․ «Լավ լրագրողը պետք է մինչև դեպքի վայր մեկնելը ունենա իր նյութի կառույցի մասին պատկերացում, ապա մինչև հեռուստատեսություն հասնելը՝ իր ասելիքը, առաջին խոսքը։ Վերջինս այնպիսին պետք է լինի, որ մարդիկ գայթակղվեն ու մնան էկրանի առաջ»։
-Իսկ ինչի՞ համար են լուրերը։
-Լուրերը նրա համար են, որ հասարակության ձայնը հասնի հասցեատիրոջը։
-Ինչպե՞ս եք գտնում այդ լուրերը։
-Ամեն լրագրող պետք է ունենա իր օրացույցը՝ իրադարձությունների լուսաբանման։
Իմ կարծիքով լավ լրագրողները նրանք են, ովքեր գնում են մի թեմա լուսաբանելու, բայց իրենց հետ բերում են հավելյալ թեմաներ ու նոր բացահայտումներ են անում։
Комментариев нет:
Отправить комментарий