Զիա Օսման

ЗИЯ ОСМАН

Руки

Все вы из мяса, костей и жил... Так отчего вы такие разные:
руки рабочие и руки праздные,

руки, упавшие на колени, корявые, жесткие,
и гладкие руки с рыжею шерсткою!

Есть руки – лет пятьдесят им дашь за глаза ты.
Это руки твоего двадцатилетнего брата.

Есть руки стертые, как монета.
Это руки жены твоей, бедной жены поэта,

что за полночь ложится и встает на рассвете,
чтобы выскресть полы и белье постирать твоим детям.

Есть руки, раскрытые гримасой застывшею, –
руки нищего.

Руки, готовые на убийство ради хлеба насущного,
и руки, железо решетки грызущие.

Руки бугристые, как взрытое поле, –
руки-мозоли...

Руки! Все вы, как листья, как листья на ветке одной,
все вы четыре пальца, а пятый большой.

Так отчего ж вы такие разные,
руки рабочие и руки праздные!

Դուք մսից եք ոսկորից և երակներից…Բայց ինչից է,որ դուք այդպես տարբեր:
Աշխատավոր ձեռքեր և տոնական ձեռքեր

Ձեռքեր,որոնք ընկած են ծնկներին,կոշտ ու ծանր
Եվ հարթ ձեռքեր,շեկ մաշկով

Կան ձեռքեր,որոնց մեկ հայացքով հիսսուն կտաս:
Դրանք քո քսանամյա եղբոր ձեռքերն են:

Կան ձեռքեր մաշված,ինչպես մետաղադրամը:
Դրանք քո կնոջ ձեռքերն են,խեղճ պոետի կնոջ,

Ինչպես է կեսգիշերին քնում և արթնանում լուսաբացին,
Որպեսզի մաքրի հատակը,և լվա քո երեխաների սպիտակեղենը:

Կան ձեռքեր բացված,ցրտահարված,
դրանք աղքատի ձեռքերն են:

Ձեռքեր,որոնք պատրաստ են սպանության հանուն հանապազօրյա հացի,
Եվ ձեռքեր,որոնք քերում են երկաթյա ճաղերը:

Եվ ձեռքեր խորդուբորդ,ինչպես ավերված դաշտը:
Դրանք կոշտուկներով ձեռքերն են…

Ձեռքեր:Դուք տերևներ եք,տերևներ որոնք մի ճյուղի վրա են,
բոլորդ չորս մատ ունեք,և հինգերորդը մեծ մատը:

Բայց ինչից է, որ դուք այդպես տարբեր եք,
ձեռքեր աշխատավոր,և ձեռքեր տոնական:

Աղբյուրը